aðventublogg

Jólahlaðborðið, the one and only, var í gærkveldi og ég náttla gerði þau stóru mistök að fara líkt og í fyrra. Það er eins og það komi yfir mig einhver andi...já má kannski segja að það sé vínandi í fyllstu merkingu. Í bæði skiptin sem ég hef lagt leið mína á þessa samkomu hef ég alltaf náð að klúðra drykkjunni og hún haft yfirhöndina og sent mig of snemma heim.. kenni tópasskotunum um. Eftir þrjú svoleiðis er fjandinn laus og má segja að ég hafi verið fjandinn í þessu tilfelli. Alveg útúr kortinu.

Annars kemur út ný skáldsaga fyrir næstu jól, alveg ótrúlega frumleg og einkennileg. Aðalpersónan mun heita Inga Birna og mun ýmislegt skemmtilegt, fróðlegt og hreint út sagt ótrúlegt, lýgilegt koma fram í henni. Höfundur (óþekktur) hefur látið frá sér að í einum kafla mun Inga ganga berserksgang og lemja manneskju annar kafli segir frá þegar Inga á í 2 ástarsamböndum á sama tíma. Höfundur fer ótroðnar slóðir og mun eflaust senda frá sér vel kryddaða unglinga þvælu sem á sér engan tilgang.
Þá skal taka fram að þetta er skáldsaga, hún á sér enga stoð í raunveruleikanum og er þetta aðeins hugarfóstur höfundar.
Þá er ég, á sama tíma að spá í að breyta nafninu mínu yfir í blankiflur svo enginn rugli mig við þessa ingu birnu sem talað er um í bókinni :)

en að öðru

Ammæli okkar völu og önnu verður haldið með pompi og prakt laugardaginn 17 des. og er skipulagning í fullum gangi og allir að redda sér fríi. Nokkur leynd ríkir yfir dagskránni en þema kvöldsins verður tilkynnt í vikunni :) Þetta verður stuð stúlkur mínar..

kjötsúpann er tibbli og blankiflur verður að farað reynað koma niður einhverjum mat í mallan sinn..blee

Families

Oh hafiði einhvern tímann staldrað við eitt augnablik í hópi vina eða fjölskyldu og bara notið þess. Að horfá fólkið spjalla og hlæja, og bara finna hvað það er gott að geta þetta. Setið með familiunni eða vinahópnum og þurfa ekki að hafa áhuggjur af neinu. Maður verður að farað gera þetta oftar, taka sér svona móment. Hef tekið eftir því eftir hvað ég eldist hvað hausinn á mér er á miklu flakki alltaf. Maður hefði átta að hlusta og taka mark á þessarri lífsleiknikennslu, þegar manni var sagt að lífið ætti bara eftir að vera flóknara og flóknara og erfiðar ákvarðanir sem þarf að taka sem gætu breytt allri tilveru þinni. Ég allavega velti fyrir mér hvort ég ætti að fara erfiðu leiðina eða auðveldu...eða velti fyrir mér, ég virðist alltaf fara þá erfiðu. Að fara frá króknum og demba mér í djúpulaugina, sjá um mig sjálf og gera það sem mig langar. Það er samt meira en að segja það og skiptin sem manni finnst lífið yndislegt fer óðum fækkandi og ég er eiginlega orðin soldið smeik. En svo koma þessi augnablik, þessi móment, og eftir því sem þau verða færri verða þau samt sterkari. Maður lærir að meta þessa litlu hluti. Bara það að ágúst skuli knúsa mig rétt áðu en hann sofnar í fanginu á mér er alveg nóg til að veita lífinu tilgang...
Einhver sagði mér samt að eftir að hafa farið frá heimabæ sínum eða landi, verður maður aldrei sama manneskjan og fór. að vinskapurinn sjáist í nýju ljósi þegar maður kemur aftur til baka. Kannski er það að því að maður er búin að átta sig á einhverju betra en þessi litli staður hér lengst norður í atlandshafi. Ekki það að hér sé ekki gott að vera, þetta er bara ekki nó.. þessi einhver fór einmitt til tælands í ár og þegar hún kom til baka gat hún ekki þolað sitt gamla líf og umhverfi, losaði sig við allar vinkonurnar, fékk sér kærasta og flutti að heiman.
Þetta get ég ekki gert..það sem ég vil bara segja..eða ég veit ekkert hvort ég vilji segja ekkvað yfir höfuð...

Ég verð aldrei of góð fyrir einn né neinn þó ég velji mér að fara annað og gera aðra hluti. Lof jú :*

Blankiflur...er bara vejuleg manneskja

PS næsta blogg mun fjalla um ekkvað allt annað! :)